کاکتوس صورتی

از اینکه خودم را با حجم وسیعی از اخبار خفه نمی‌کنم خوشحالم ^_^

از اینکه همراه با موج‌های خبری مختلف همراه نمی‌شم و حال و هوایم بالا و پایین نمی‌شود خوشحالم

باور دارم آدم گاهی بهتر است بیشتر مراقب خودش باشد. وقتی حال خودمون خوب نباشه نمی‌تونیم به هیچکی هم کمک کنیم. این دنیا از آدم‌های افسرده و ناامید که تلاشی نمی‌کنن برای زندگی بهتر خسته شده. من هم خسته شدم از اینکه آدم راکدی باشم.

با این وجود دلم می‌خواد همچنان خود مراقبتی داشته باشم و در کنار اون در چند زمینه در حد توانم قدم‌های کوچیکی برداشته باشم برای ارتقا و رشد خودم.

تو این مدت سعی کردم بیشتر از هر وقت دیگه‌‌‌ای به آرزوهام فکر کنم. سعی کردم آرزوهامو به هدف‌های کوچیک تری تقسیم کنم و روی کاغذ بنویسم. همین طور راه رسیدن به اونا رو با جزئیات نوشتم. و در پایان سعی کردم قدم‌هامو جوری بردارم که بالاخره تو مسیری که می‌خوام به جلو برم.

البته هر روز و هر لحظه با خودم یاد آوری می‌کنم که به خاطر عطش رسیدن به هدف بی خیال لذت بردن از مسیر نشم ^-^

رسیدن به هدف چندان مهم نیست، همین که براش تلاش می‌کنم خودش لذتبخشه :))

پ ن : از انجام کارهای نیمه تموم حس بدی دارم. یکی از کارهای نیمه تموم زندگیم این بود که ورزش کاراته رو از کلاس پنجم ابتدایی ول کردم. حالا که فرصتش پیش اومده مجددا می‌خوام از نو شروع کنم و تا پایان ادامه ش بدم.

البته هنوز هم زومبا تمرین می‌کنم و حسابی با آهنگ‌هاش انرژی می‌گیریم. بیشتر تایم مفید من برای کار کردن همون ساعت های بعد از ورزشه که حسابی ذهنم فعال و آماده س برای کارهای تئوری ^_*